آرنج بند ORP-ES (محافظ عصب اولنار براکیال)
آرنج بند ES
مدل: ORP-ES-00
عملکرد
۱. محافظ عصب بازویی اولنار به شکل الماس
2. این یک براکت بازو است که روی میز عمل برای محافظت از آرنج و ساعد و جلوگیری از آسیب عصب اولنار استفاده می‌شود.
۳. این پد، ضمن فراهم کردن امکان دسترسی متخصص بیهوشی، از عصب اولنار در برابر برش محافظت می‌کند. این پد دور آرنج پیچیده شده و با بند قلاب و حلقه محکم می‌شود.
ابعاد
۴۱ × ۱۶/۵.۵ × ۱.۵ سانتی‌متر
وزن
۰.۶۳ کیلوگرم
پارامترهای محصول
نام محصول: پوزیشنر
جنس: ژل PU
تعریف: وسیله‌ای پزشکی است که در اتاق عمل برای محافظت از بیمار در برابر زخم‌های فشاری در حین عمل جراحی استفاده می‌شود.
مدل: از پوزیشنرهای مختلف برای موقعیت‌های مختلف جراحی استفاده می‌شود
رنگ: زرد، آبی، سبز. رنگ‌ها و اندازه‌های دیگر را می‌توان سفارشی کرد
ویژگی‌های محصول: ژل نوعی ماده با وزن مولکولی بالا است که نرمی، پشتیبانی، جذب ضربه و مقاومت فشاری خوبی دارد، با بافت‌های بدن انسان سازگار است، اشعه ایکس را منتقل می‌کند، عایق است، نارسانا است، به راحتی تمیز می‌شود، به راحتی ضدعفونی می‌شود و از رشد باکتری‌ها پشتیبانی نمی‌کند.
عملکرد: از زخم بستر ناشی از مدت زمان طولانی عمل جلوگیری کنید
مشخصات محصول
۱. عایق غیر رسانا، تمیز کردن و ضدعفونی کردن آن آسان است. از رشد باکتری‌ها پشتیبانی نمی‌کند و مقاومت دمایی خوبی دارد. دمای مقاومت از -۱۰ ℃ تا +۵۰ ℃ متغیر است.
۲. این دستگاه تثبیت موقعیت بدنی خوب، راحت و پایداری را برای بیماران فراهم می‌کند. به حداکثر رساندن دسترسی به ناحیه جراحی، کاهش زمان عمل، به حداکثر رساندن پراکندگی فشار و کاهش بروز زخم بستر و آسیب عصبی.
هشدارها
۱. محصول را نشویید. اگر سطح کثیف است، سطح را با یک حوله مرطوب پاک کنید. همچنین برای اثر بهتر می‌توان آن را با اسپری تمیزکننده خنثی تمیز کرد.
۲. پس از استفاده از محصول، لطفاً سطح جایگاه‌ها را به موقع تمیز کنید تا کثیفی، عرق، ادرار و غیره از بین برود. پارچه را می‌توان پس از خشک شدن در جای خنک، در جای خشک نگهداری کرد. پس از نگهداری، اشیاء سنگین را روی محصول قرار ندهید.
موقعیت دهی به بیماران برای جراحی های مربوط به اعصاب محیطی
هدف از قرار دادن بیماران برای جراحی، فراهم کردن شرایط بهینه عمل جراحی، ضمن حفظ ایمنی بیمار و به حداقل رساندن فشار بر اعصاب محیطی است. در صورت امکان، باید از قرار دادن اندام فوقانی در وضعیت‌هایی که منجر به کشش یا فشردگی اعصاب محیطی می‌شوند، اجتناب شود. سر و گردن باید در وضعیت خنثی نگه داشته شوند و از زاویه‌دار شدن یا چرخش به طرفین خودداری شود. بندهای ایمنی نباید سفت باشند تا از فشردگی مستقیم اعصاب محیطی و بافت‌های اطراف جلوگیری شود. از استفاده از بریس‌های شانه، به ویژه در وضعیت سر به پایین و شیب‌دار، باید اجتناب شود. در صورت لزوم، استفاده از بریس‌های شانه، باید بریس‌ها را در جهت جانبی‌تری در مقابل مفاصل آکرومیوکلاویکولار قرار داد تا فشردگی مستقیم بر شبکه عصبی بازویی کاهش یابد. آرنج نباید در وضعیتی که بیمار در حالت بیداری تحمل نمی‌کند، بیش از حد باز شود.
وضعیت خوابیده به پشت رایج‌ترین وضعیت بیمار روی تخت اتاق عمل است. بازوهای بیمار یا از پهلوها روی تخته‌های بازو (دست‌ها به پشت باز) یا در پهلوها (دست‌ها به پشت جمع شده) قرار می‌گیرند. در وضعیت خوابیده به پشت باز، در مورد سطح ایمن ابداکشن بازو هنگام قرار دادن بازوها روی تخته‌های بازو، مقالات متناقضی وجود دارد. با وجود این، متخصصان مورد مشورت معتقدند که وقتی بازوها روی تخته‌های بازو ابداکشن می‌شوند، ابداکشن نباید بیش از ۹۰ درجه باشد و ساعد باید در وضعیت خوابیده به پشت (کف دست‌ها رو به بالا) یا خنثی (کف دست‌ها به سمت بدن) قرار گیرد. تونل کوبیتال آرنج باید با پد پوشانده شود تا از فشار روی عصب اولنار جلوگیری شود. مچ دست باید نسبت به ساعد در حالت خنثی باشد و کشیده یا خم نشده باشد. تخته بازو و پد باید در همان سطح تخت و تشک اتاق عمل باشد تا از جابجایی خلفی بازو جلوگیری شود.
در حالت خوابیده به پشت، بازوها باید در حالت خنثی و کف دست رو به بدن باشند. تمام قسمت‌های بیرون‌زده بازو مانند آرنج باید با پد محافظت شوند. در نهایت، بازو باید (با پد یا قرار دادن در موقعیت مناسب) از سایر اجسام سخت محافظت شود.
