زخم فشاری که «زخم بستر» نیز نامیده می‌شود، آسیب بافتی و نکروز ناشی از فشرده‌سازی طولانی‌مدت بافت‌های موضعی، اختلالات گردش خون، ایسکمی پایدار، هیپوکسی و سوءتغذیه است. زخم بستر خود یک بیماری اولیه نیست، بلکه بیشتر عارضه‌ای است که توسط سایر بیماری‌های اولیه که به خوبی مراقبت نشده‌اند، ایجاد می‌شود. هنگامی که زخم فشاری ایجاد می‌شود، نه تنها درد بیمار را افزایش می‌دهد و زمان توانبخشی را طولانی‌تر می‌کند، بلکه در موارد جدی باعث سپسیس ثانویه به عفونت می‌شود و حتی زندگی را به خطر می‌اندازد. زخم فشاری اغلب در فرآیند استخوانی بیماران بستری طولانی‌مدت، مانند استخوان خاجی دنبالچه‌ای، کارینای جسم مهره، برجستگی پس‌سری، کتف، لگن، قوزک داخلی و خارجی، پاشنه و غیره رخ می‌دهد. روش‌های پرستاری ماهرانه رایج به شرح زیر است.
کلید پیشگیری از زخم بستر، از بین بردن علل آن است. بنابراین، لازم است که مرتباً مشاهده، برگرداندن، مالش، ماساژ، تمیز کردن و تعویض پوشک انجام شود و تغذیه کافی نیز رعایت شود.
۱. تخت را تمیز و مرتب نگه دارید تا از رطوبتی که لباس‌ها، تخت‌ها و رختخواب‌های بیمار را تحریک می‌کند، جلوگیری شود. ملحفه‌ها باید تمیز، خشک و عاری از هرگونه آلودگی باشند. لباس‌های آلوده را به موقع عوض کنید: اجازه ندهید بیمار مستقیماً روی ملحفه لاستیکی یا پارچه پلاستیکی دراز بکشد. کودکان باید پوشک خود را مرتباً عوض کنند. برای بیماران مبتلا به بی‌اختیاری ادرار، باید به محافظت از پوست و خشک کردن ملحفه‌ها توجه ویژه‌ای شود تا تحریک موضعی پوست به حداقل برسد. برای جلوگیری از ساییدگی یا خراشیدگی پوست، از توالت‌های چینی استفاده نکنید. مرتباً خود را با آب گرم پاک کنید یا با آب داغ به صورت موضعی ماساژ دهید. پس از اجابت مزاج، آنها را به موقع بشویید و خشک کنید. می‌توانید روغن بمالید یا از پودر خاردار برای جذب رطوبت و کاهش اصطکاک استفاده کنید. در تابستان باید مراقب باشید.
۲. برای جلوگیری از فشردگی طولانی مدت بافت‌های موضعی، بیماران بستری باید تشویق و کمک شوند تا مرتباً وضعیت بدن خود را تغییر دهند. به طور کلی، آنها باید هر ۲ ساعت یکبار، حداکثر نه بیشتر از ۴ ساعت، چرخانده شوند. در صورت لزوم، باید هر ساعت یکبار بچرخند. هنگام کمک به چرخیدن، از کشیدن، هل دادن و غیره خودداری کنید تا از ساییدگی پوست جلوگیری شود. در قسمت‌هایی که مستعد فشار هستند، قسمت‌های بیرون زده استخوان‌ها را می‌توان با پدهای آب، حلقه‌های هوا، پدهای اسفنجی یا بالش‌های نرم پوشاند. برای بیمارانی که از بانداژ گچی، آتل و کشش استفاده می‌کنند، پد باید صاف و نسبتاً نرم باشد.
۳. گردش خون موضعی را بهبود بخشید. برای بیمارانی که مستعد زخم بستر هستند، اغلب وضعیت پوست فشرده شده را بررسی کنید و از آب گرم برای پاک کردن حمام و ماساژ موضعی یا تابش مادون قرمز استفاده کنید. اگر پوست در قسمت فشار قرمز شد، پس از برگرداندن، کمی اتانول ۵۰٪ یا روان کننده را در کف دست فرو کنید و سپس کمی از آن را در کف دست بریزید. از عضلات تنار کف دست برای چسبیدن به پوست فشار دهنده برای کاردیوتروپیسم برای ماساژ استفاده کنید. قدرت از سبک به سنگین، از سنگین به سبک، هر بار به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه تغییر می‌کند. همچنین می‌توانید با ماساژور برقی ماساژ دهید. برای کسانی که به الکل حساسیت دارند، آن را با یک حوله گرم بمالید و با روان کننده ماساژ دهید.
۴. مصرف مواد مغذی را افزایش دهید. غذاهایی بخورید که سرشار از پروتئین، ویتامین، زود هضم و سرشار از روی باشند و سبزیجات و میوه‌های بیشتری مصرف کنید تا مقاومت بدن و توانایی ترمیم بافت‌ها افزایش یابد. کسانی که نمی‌توانند غذا بخورند می‌توانند از تغذیه از طریق بینی یا تغذیه تزریقی استفاده کنند.
۵. تنتور ید ۰.۵٪ را به صورت موضعی بمالید. پس از بستری شدن بیمار در بیمارستان، برای قسمت‌های مستعد زخم بستر، مانند بازو، قسمت خاصره‌ای، قسمت خاجی دنبالچه‌ای، لاله گوش، برجستگی پس‌سری، کتف و پاشنه پا، پس از هر بار برگرداندن، یک سواب پنبه‌ای استریل را به تنتور ید ۰.۵٪ آغشته کرده و قسمت‌های بیرون‌زده استخوان فشاری را از مرکز به بیرون آغشته کنید. پس از خشک شدن، دوباره آن را بمالید.