انواع مختلفی از مهارها وجود دارد، از جمله مهارهای فیزیکی و مکانیکی.
● مهار فیزیکی (دستی): نگه داشتن یا بی‌حرکت کردن بیمار با استفاده از نیروی فیزیکی.
● مهار مکانیکی: استفاده از هرگونه وسیله، روش، مواد یا لباسی که مانع یا محدودکننده توانایی حرکت داوطلبانه تمام یا بخشی از بدن به منظور ایمنی بیماری باشد که رفتارش خطر جدی برای سلامت خود یا دیگران ایجاد می‌کند.
اصول راهنما برای استفاده از مهارها
۱. ایمنی و کرامت بیمار باید تضمین شود
۲. ایمنی و رفاه کارکنان نیز در اولویت است
۳. پیشگیری از خشونت کلیدی است
۴. قبل از استفاده از اقدامات محدودکننده، همیشه باید از روش‌های کاهش تنش استفاده شود.
۵. محدودیت برای حداقل مدت استفاده می‌شود.
۶. تمام اقدامات انجام شده توسط کارکنان مناسب و متناسب با رفتار بیمار است
۷. هرگونه مهاری که استفاده می‌شود باید کمترین محدودیت را داشته باشد تا ایمنی تضمین شود
۸. بیمار باید از نزدیک تحت نظر باشد تا هرگونه وخامت در وضعیت جسمی او مورد توجه قرار گرفته و به سرعت و به طور مناسب مدیریت شود. مهار مکانیکی نیاز به مشاهده دقیق دارد.
۹. فقط کارکنان آموزش‌دیده‌ی مناسب باید مداخلات محدودکننده را انجام دهند تا ایمنی بیماران و کارکنان تضمین شود.