بیماران روانی که تحت تأثیر علائم روانی قرار دارند، انکار می‌کنند که بیمار هستند و اغلب رفتارهایی مانند هیجان، تکانشگری، خودکشی و خودآزاری، آسیب رساندن به افراد و اموال و عدم همکاری در درمان و پرستاری از خود نشان می‌دهند. استفاده از کمربندهای مهار مغناطیسی در اقدامات مهار محافظتی یکی از اقدامات مهم در پرستاری بالینی روانپزشکی است. درمان، معاینه و مراقبت؛ محدود کردن رفتار نامنظم بیماران برای اطمینان از ایمنی بیماران، دیگران و محیط و اطمینان از پیشرفت روان درمان و مراقبت.
مهارها در روانپزشکی برای بیماران زیر استفاده می‌شوند:
۱. برای بیماران تازه بستری شده، کسانی که هیجان، آشفتگی، خودزنی، جراحت و تخریب اموال را نشان می‌دهند.
۲. هیجان ناگهانی، آشفتگی، زخمی شدن و تخریب اموال و فرار از در در حین درمان.
۳. افرادی که رفتارهای خودکشی و خودآزاری جدی دارند.
۴. بیماران مبتلا به تشنج بزرگ (گراندمال).
۵. کسانی که از درمان امتناع می‌کنند، مانند کسانی که با تزریق همکاری نمی‌کنند.
۶. سایر شرایط خاص که نیاز به خویشتن‌داری در هر زمانی دارد.
۷. کسانی که خطر فرار دارند.
