Materiais e estilos
O posicionador de quirófano é un dispositivo médico que se emprega no quirófano e que se coloca na mesa de operacións, o que pode aliviar eficazmente as úlceras por presión (escaras de decúbito) causadas polo longo tempo de operación dos pacientes. Os posicionadores de diferentes posicións pódense usar segundo as diferentes posicións cirúrxicas e partes cirúrxicas.
Na actualidade, os posicionadores de quirófano pódense dividir nos seguintes cinco tipos segundo os seus materiais.
Material da esponxa:Está feito de esponxas con diferentes densidades e durezas, e a capa exterior está envolta con tea de algodón ou coiro sintético.
Partículas de escuma:A capa exterior está cosida con tea de algodón e chea de partículas finas.
Material espumante:Xeralmente refírese a material de escuma de polietileno, con certa dureza, e a capa exterior está envolta con tea de algodón ou coiro sintético.
Inflábel:Moldura de plástico, recheo de cilindros de aire.
Material do xel:Boa suavidade, soporte, absorción de impactos e resistencia á compresión, boa compatibilidade cos tecidos humanos, transmisión de raios X, illamento, non condutor, fácil de limpar, cómodo de desinfectar e non favorece o crecemento bacteriano
Ademais, existen moitas formas e estilos de posicionadores para quirófanos, como posicionadores trapezoidais, posicionadores de extremidades superiores, posicionadores de extremidades inferiores, posicionadores en decúbito prono, posicionadores en posición triangular e posicionadores en posición lateral. Os posicionadores utilizaranse segundo a situación real dos pacientes para lograr o propósito de previr as úlceras por presión.
Posición cirúrxica
Úsanse diferentes combinacións de posicionadores segundo o tipo de cirurxía e o tipo de posición.
A posición supina divídese principalmente en posición supina horizontal, posición lateral da cabeza en decúbito supino e posición vertical da cabeza en decúbito supino. A posición supina horizontal úsase habitualmente na cirurxía anterior da parede torácica e abdominal; a posición lateral da cabeza en decúbito supino úsase habitualmente na cirurxía unilateral de cabeza e pescozo, como a cirurxía unilateral de pescozo e glándula submandibular. A posición supina úsase habitualmente na tiroidectomía e na traqueotomía. Pódense usar un círculo de cabeza circular, un posicionador de extremidades superiores cóncavos, un posicionador de ombreiros, un posicionador semicircular, un posicionador de talóns, un saco de area, unha almofada redonda, un posicionador de cadeira e un posicionador semicircular.
A posición prona é común na fixación de fracturas vertebrais e na corrección de deformidades das costas e da columna vertebral. Pódense usar un anel para cabeza en conca alta, un posicionador de peito, un posicionador de columna ilíaca, un posicionador de posición cóncava, un posicionador de pernas en posición prona, un anel para cabeza en conca alta, un posicionador de peito, un posicionador de columna ilíaca, un posicionador de pernas, un anel para cabeza en conca alta e un posicionador prono axustable.
A posición de litotomía úsase normalmente nas operacións do recto, perineo, xinecoloxía e vaxina. Só existe un esquema de combinación do posicionador de posición cirúrxica, concretamente, o posicionador con anel de cabeza concavo alto, o posicionador de posición cóncava das extremidades superiores, o posicionador de cadeira e o posicionador cadrado de algodón con memoria de forma.
A posición lateral úsase habitualmente en cirurxía craniocerebral e cirurxía torácica. Pódese usar un anel para a cabeza con conca alta, un posicionador de ombreiros, un posicionador cóncavo das extremidades superiores e un posicionador de túnel, un posicionador de pernas, un cinto fixo para o antebrazo e un cinto fixo para a cadeira. A posición lateral úsase habitualmente en cirurxía craniocerebral e cirurxía torácica.