Os pacientes sometidos a tratamento en hospitais psiquiátricos do Xapón son fisicamente suxeitos con moita máis frecuencia que noutros países, segundo revela unha enquisa internacional, unha situación que un dos seus autores principais cualificou de "anormal".
A proporción de pacientes atados ás súas camas con cintos especiais era 580 veces maior no Xapón que en Australia e 270 veces maior que nos Estados Unidos, segundo demostra unha investigación conxunta de Toshio Hasegawa, profesor de psiquiatría na Universidade Kyorin do Xapón, e os seus colegas.
«Os achados reconfirmaron que os institutos de saúde mental no Xapón recorren a un tipo de atención que depende en gran medida da suxeición física», dixo Hasegawa. «En primeiro lugar, débese recoñecer que os pacientes son suxeitos con frecuencia anormal en comparación con outros estados. Isto seguramente require unha revisión exhaustiva da forma en que se trata aos pacientes nos centros psiquiátricos do Xapón».
Os achados publicáronse na revista psiquiátrica internacional Epidemiology and Psychiatric Sciences.
Científicos do Xapón, os Estados Unidos, Australia e Nova Zelandia examinaron os datos dispoñibles de 2017 en cada nación e compararon o número de pacientes con restricións físicas diarias en hospitais psiquiátricos deses catro países.
A información sobre saúde emocional e benestar, publicada anualmente no Xapón, revelaba que 98,8 pacientes por millón de habitantes eran contidos diariamente.
Os centros para pacientes con demencia excluíronse da estimación, xa que a práctica do Xapón de hospitalizar estes casos difire da doutras nacións.
En Australia, segundo os resultados, 0,17 pacientes por cada millón de persoas estaban suxeitos a camas. Nos Estados Unidos, a taxa foi de 0,37.
Aínda que a enquisa non comparou con precisión os mesmos grupos de idade, o Xapón estaba moi por diante de Nova Zelandia na contención de pacientes.
Mentres que en Nova Zelandia, 0,03 pacientes foron suxeitos por cada millón de persoas de entre 15 e 64 anos, a taxa para os xaponeses de entre 20 e 64 anos foi de 62,3, máis de 2.000 veces maior.
A frecuencia coa que se suxeitaban os pacientes variou nas diferentes zonas de cada país que participou na enquisa.
No Xapón, a proporción de contención oscilou entre 16 e 244 pacientes, dependendo da prefectura.
SEN ALTERNATIVA?
A práctica do Xapón de inmobilizar pacientes durante longos períodos leva tempo chamando a atención.
«Os pacientes adoitan estar fisicamente suxeitos, aínda que o número de psiquiatras por poboación non é tan pequeno en comparación con outros países», dixo Hasegawa. «Iso débese probablemente a que os centros psiquiátricos teñen máis camas que outras nacións, o que leva a un maior número de pacientes hospitalizados».
Segundo a lei de saúde mental e benestar do Xapón e outras normativas, os médicos de saúde mental designados poden recorrer á contención de pacientes se recoñecen a posibilidade de que os pacientes intenten suicidarse ou lesionarse, mostran signos de hiperactividade e inquietude ou un risco de que a vida do paciente corra perigo se non se fai nada.
O uso do método limítase a cando non hai outros medios dispoñibles.
A práctica de suxeitar os pacientes foi criticada por privar os individuos da súa liberdade de movemento e danar a súa dignidade, o que levou a moitos institutos médicos a traballar para atopar outras solucións.
Aínda así, existe unha tendencia arraigada entre os profesionais sanitarios do Xapón a considerar o método como "esencial para garantir a seguridade", citando a escaseza de persoal nos centros médicos e outras razóns.
Máis de 10.000 pacientes foron suxeitos para que non se puidesen mover en centros psiquiátricos do Xapón en 2019, segundo unha enquisa do Ministerio de Sanidade realizada a finais de xuño dese ano.