Patiënten die in Japan in psychiatrische ziekenhuizen worden behandeld, worden veel vaker fysiek vastgehouden dan in andere landen, zo blijkt uit een internationaal onderzoek. Een van de hoofdauteurs van het onderzoek noemde deze situatie ‘abnormaal’.
Uit gezamenlijk onderzoek van Toshio Hasegawa, hoogleraar psychiatrie aan de Japanse Kyorin Universiteit, en zijn collega's blijkt dat in Japan het aantal patiënten dat met speciale riemen aan hun bed vastgebonden is, 580 keer hoger ligt dan in Australië en 270 keer hoger dan in de Verenigde Staten.
"De bevindingen bevestigden opnieuw dat Japanse instellingen voor geestelijke gezondheidszorg een vorm van zorg hanteren die sterk afhankelijk is van fysieke dwang", aldus Hasegawa. "Allereerst moet worden erkend dat patiënten abnormaal vaak worden gefixeerd in vergelijking met andere staten. Dit vraagt zeker om een grondige herziening van de manier waarop patiënten in Japanse psychiatrische centra worden behandeld."
De bevindingen werden gepubliceerd in het internationale psychiatrische tijdschrift Epidemiology and Psychiatric Sciences.
Wetenschappers in Japan, de Verenigde Staten, Australië en Nieuw-Zeeland bestudeerden de beschikbare gegevens uit 2017 in elk land en vergeleken het aantal patiënten dat dagelijks fysiek werd vastgehouden in psychiatrische ziekenhuizen in die vier landen.
Informatie over emotionele gezondheid en welzijn die jaarlijks in Japan wordt gepubliceerd, laat zien dat 98,8 patiënten per miljoen inwoners dagelijks worden vastgebonden.
Voorzieningen voor patiënten met dementie zijn niet in de schatting meegenomen, omdat de ziekenhuisopname van dit soort patiënten in Japan verschilt van die in andere landen.
In Australië lag volgens de bevindingen 0,17 patiënt per miljoen mensen vastgebonden aan een bed. In de Verenigde Staten was dat 0,37.
Hoewel in het onderzoek niet precies dezelfde leeftijdsgroepen werden vergeleken, was Japan veel beter dan Nieuw-Zeeland als het ging om het fixeren van patiënten.
In Nieuw-Zeeland werd 0,03 patiënt per miljoen mensen tussen de 15 en 64 jaar vastgebonden, terwijl dit percentage voor Japanners tussen de 20 en 64 jaar 62,3 was. Dat is ruim 2000 keer hoger.
Hoe vaak patiënten werden vastgebonden, varieerde per gebied in de landen die aan het onderzoek deelnamen.
In Japan varieerde de fixatieratio, afhankelijk van de prefectuur, van 16 tot 244 patiënten.
GEEN ALTERNATIEF?
De Japanse praktijk om patiënten gedurende langere tijd vast te binden, trekt al lang de aandacht.
"Patiënten worden zo vaak fysiek gefixeerd, hoewel het aantal psychiaters per bevolkingsgroep niet zo klein is in vergelijking met andere landen", aldus Hasegawa. "Dat komt waarschijnlijk doordat de psychiatrische centra meer bedden hebben dan in andere landen, wat leidt tot meer opgenomen patiënten."
Volgens de Japanse wetgeving op het gebied van geestelijke gezondheid en welzijn en andere regelgeving mogen erkende artsen voor geestelijke gezondheidszorg patiënten dwangmaatregelen opleggen als zij vermoeden dat de patiënt zelfmoord zal proberen te plegen of zichzelf zal verwonden, als er tekenen van hyperactiviteit en rusteloosheid zijn of als er een risico bestaat dat het leven van de patiënt in gevaar is als er niets wordt gedaan.
De methode mag alleen worden gebruikt als er geen andere middelen beschikbaar zijn.
De praktijk van het fixeren van patiënten wordt bekritiseerd omdat het de bewegingsvrijheid van de patiënt zou beperken en zijn waardigheid zou aantasten. Daarom zijn veel medische instellingen op zoek gegaan naar andere manieren.
Toch bestaat er onder Japanse zorgverleners een diepgewortelde tendens om de methode te beschouwen als ‘essentieel om de veiligheid te garanderen’. Ze wijzen daarbij op het personeelstekort bij medische centra en andere redenen.
Volgens een onderzoek van het ministerie van Volksgezondheid dat eind juni van dat jaar werd uitgevoerd, werden in 2019 in psychiatrische centra in Japan meer dan 10.000 patiënten vastgebonden zodat ze niet konden bewegen.