Półmaska ​​filtrująca cząstki stałe (6002-2 FFP2)

6002-2 EN149 FFP2 jest testowany zgodnie z normą EN 149:2001+A:2009 Sprzęt ochrony układu oddechowego - Półmaski filtrujące chroniące przed cząstkami

Zgodność ze skórą
Materiały, które mogą mieć kontakt ze skórą użytkownika, nie mogą być uznawane za powodujące podrażnienia ani inne negatywne skutki dla zdrowia. (Zatwierdzono)

Łatwopalność
Podczas badania półmaska ​​filtrująca cząstki stałe nie powinna się palić lub nie powinna palić się dłużej niż 5 sekund po wyjęciu z płomienia. (Zaliczone)

Zawartość dwutlenku węgla w powietrzu wdychanym
Zawartość dwutlenku węgla w powietrzu wdychanym (przestrzeń martwa) nie powinna przekraczać średnio 1,0% (objętości). (Zaliczone).

Pole widzenia
Pole widzenia jest akceptowalne, jeżeli zostało to ustalone w praktycznych testach sprawnościowych. (Zaliczone)

Opór oddechowy

(Zatwierdzono) Opakowanie Poniższe informacje powinny być wyraźnie i trwale oznaczone na najmniejszym dostępnym w handlu opakowaniu lub czytelne przez nie, jeśli opakowanie jest przezroczyste. 1. Nazwa, znak towarowy lub inny sposób identyfikacji producenta lub dostawcy 2. Oznaczenie identyfikujące typ 3. Klasyfikacja Właściwa klasa (FFP1, FFP2 lub FFP3) po której następuje pojedyncza spacja i „NR”, jeśli półmaska ​​filtrująca cząstki stałe jest ograniczona do użytku jednozmianowego. Przykład: FFP2 NR. 4. Numer i rok publikacji niniejszej Normy Europejskiej 5. Co najmniej rok końca okresu przydatności do użycia. 6. Zalecane przez producenta warunki przechowywania (co najmniej temperatura i wilgotność)

Udowodniono, że półmaski filtrujące cząsteczki zapewniają lepszą ochronę przed kroplami, aerozolami i przenikaniem płynów, a także szczelnie przylegają do ust i nosa.

Maski medyczne/chirurgiczne zapewniają natychmiastową barierę między narządami oddechowymi a otaczającym środowiskiem. Skuteczność maski na twarz lub respiratora jest określana przez dwa istotne czynniki, wydajność filtracji i dopasowanie (nieszczelność maski). Wydajność filtracji mierzy, jak dobrze maska ​​filtruje cząstki o określonym zakresie rozmiarów, co obejmuje wirusy i inne cząstki submikronowe, podczas gdy dopasowanie mierzy, jak dobrze maska ​​lub respirator zapobiega nieszczelności wokół maski. Na podstawie norm Food and Drugs Administration (FDA) i wydajności filtracji maski medyczne można podzielić na różne kategorie. Są one podzielone na poziom ASTM 1, 2 i 3 w oparciu o wydajność oporu płynów. Poziom 3 zapewnia najwyższą wydajność filtracji bakteryjnej przy wysokiej odporności na przenikanie płynów ustrojowych. W Europie maski medyczne spełniają wymagania europejskiej normy EN 14683:2019.

Jednak maski chirurgiczne są mniej skuteczne w porównaniu do respiratorów. Respiratory składają się z ściśle dopasowanych urządzeń ochronnych lub oczyszczaczy powietrza, które mogą zapobiegać przedostawaniu się bardzo małych cząstek (<5 μm) przez drogi oddechowe człowieka. Osiąga się to poprzez usuwanie zanieczyszczeń lub zapewnienie niezależnego źródła powietrza do oddychania. Są one nazywane inaczej w różnych krajach. W USA Narodowy Instytut Bezpieczeństwa i Higieny Pracy (NIOSH) określa wydajność filtracji tych respiratorów i są one klasyfikowane do serii N, R i P odpowiednio dla nieodpornych na olej, nieco odpornych na olej i silnie odpornych. Każda z trzech serii ma trzy różne wydajności filtracji na poziomie 95, 99 i 99,97%, mianowicie N95, R95, P95 itd. W Europie kategorie respiratorów można sklasyfikować jako półmaski filtrujące (części twarzowe filtrujące (FFP)), półmaski, zasilane respiratory oczyszczające powietrze (PAPR) i SAR (respiratory dostarczające atmosferę). Zgodnie z normami europejskimi, FFP są dalej podzielone na FFP1, FFP2 i FFP3, ze skutecznością odpowiednio 80%, 94% i 99% (EN 149:2001).